Rynek Zdrowia opublikował wczoraj tekst traktujący o nagrodach dla pracowników Ministerstwa Zdrowia. Jest to swoiste post scriptum do wcześniejszego tekstu (link), w którym jedynie przytoczono odpowiedź na poselskie interpelacje. W tekście pojawiły się wypowiedzi Wojciecha Kaczor, Prezesa Fundacji Sprawne Państwo.
Bardzo dobrze, że red. Polak zdecydował się na takie uzupełnienie. Już wcześniej wskazywałem, że suche kwoty mogą wprowadzać czytelników w błąd.
Nagrody w służbie cywilnej są niezbędne. Przede wszystkim dlatego, że praca w administracji publicznej nie różni się zbytnio od pracy w innych branżach i jej pracownicy mogą i powinni być nagradzani wtedy, gdy spełnią określone warunki.
Drugą, znacznie bardziej bolesną kwestią jest to, że nagrody w administracji rządowej pełnią dodatkową funkcję „dodatku do wynagrodzenia zasadniczego”. W sytuacji, w której „goła” pensja dla specjalistów w ministerstwach jest zdecydowanie niekonkurencyjna względem przeciętnych zarobków w Warszawie, nagrody mogą być „ostatnią deską ratunku” dla dyrektorów departamentów, walczących o utrzymanie co bardziej wartościowych ekspertów w swoich zespołach.
Jeśli dobrze pamiętam to właśnie w Ministerstwie Zdrowia sprawdziłem jakiś czas temu rezultaty naborów na wolne stanowiska. Na 10 przeanalizowanych wtedy postępowań rekrutacyjnych w aż 6 przypadkach nabór nie zakończył się sukcesem. Czy nie jest to sygnał ostrzegawczy, że sytuacja w jednym z najważniejszych resortów jest nieciekawa? Czy nie lepiej więc cieszyć się z nagród, które mogą zatrzymać ekspertów w MZ? Nawet jeśli nie jest to rozwiązanie optymalne i docelowo faktycznie powinno mieć wyłącznie charakter bonusu za rzeczywiście ponadprzeciętne osiągnięcia.
Bardzo bym chciał doczekać takiej chwili, kiedy nie tylko Mariusz Polak z Rynku Zdrowia, ale i inni dziennikarze wykazywać się będę na tyle dużą dociekliwością, aby uczciwie ocenić, czy wysokie, ale zbiorcze kwoty nagród na cały urząd są na pewno marnotrawstwem pieniędzy podatników…
